اسید سیلیسیک SILISIC ACID به فرمول شیمیایی H2SiF6 در اصل اسمی کلی برای ترکیباتی مختلف است که دارای عناصر سیلیسیم ، هیدروژن و اکسیژن هستند و در آنها هیدروژن متصل به اکسیژن وجود دارد که حالتی اسیدی به این مواد می دهد.
این اسید ها پیشوند های اسمی مانند اورتو ، بتا و... دارند.
هگزا فلورو سیلیسیک اسید در حقیقت فرم هیدراته سیلیکون دی اکسید می باشد.
اسید سیلیسیک در تغذیه روزانه نیز حتی به چشم می خورد و در موادی مانند غلات ، میوه ها ، سبزیجات و ... آشکار می شود.
این اسید ، اسیدی بسیار ضعیف محسوب می شود و در آن pKa=9.8 که تا حدود pH=10 فقط یک پروتون از دست می دهد . در سلول های بدن نیز سیلیسیک اسید به صورت نمک های سیلیکات یافت می شود و در بعضی بافت های مختلف بدن دارای فراوانی بیشتری است از جمله بافت ماهیچه ،استخوان و ... به این دلیل که باعث افزایش استحکام بافت می شود.
اسید هگزا فلورو سیلیسیک هم به صورت طبیعی و هم به صورت آزمایشگاهی و اصطلاحا مصنوعی تولید می شود .
در طبیعت اسید سیلیسیک به این گونه تولید می شود که سیلیسیم موجود در سنگ ها و خاک در اثر فرسایش و عوامل مختلف در معرض هوا قرار می گیرند و دچار هوازدگی می شوند و سیلیسیم اکسید ها را تشکیل می دهند . سیلیسیم اکسید تشکیل شده در اثر بارش یا در معرض آب رودخانه ها و ... قرار گرفتن به سیلیسیک اسید تبدیل شده و این سیلیسیک اسید با طی چرخه ای میان گیاهان و آب کره و سنگ کره و هوای کره به شرط بهره برداری نکردن از آن نهایتا در طبیعت باقی خواهد ماند .
اما در آزمایشگاه سیلیسیک اسید به اینگونه تولید می شود که در شرایط کنترل شده ای سیلیکا که همان سیلیسیم دی اکسید است را با آب واکنش می دهند که می توان از آن سیلیسیک اسید تا حداکثر غلظت 2 میلی مولار برداشت و جداسازی کرد.
سیلیسیک اسید هیچوقت نباید در معرض استشمام یا بلعیدن قرار گیرد چون خطرات بسیاری را به همراه خواهد داشت و همیشه باید در استفاده از آن احتیاط نمود .
سیلیسیک اسید را معمولا باید در فضایی بسته ، خنک ، خشک و به دور از مواد ناسازگار با آن ( مانند فلورین ، اکسیژن دی فلورید ، کلر تری فلورید و ... ) نگهداری کرد .
