روش آزمون تعیین نقطه اشتعال و نقطه آتش گیری، روشی دینامیک است که دقت آن به سرعت افزایش دما بستگی دارد.
این روش برای انواع فرآورده های نفتی و مواد ویسکوز (مواد با گرانروی بالا) دارای نقطه اشتعال باز حداقل 79 درجه سانتیگراد و تا 400 درجه سانتیگراد (بجز نفت کوره) کاربرد دارد و برای اندازه گیری نقطه آتش گیری نیز به کار می رود.
همچنین ذکر این نکته حائز اهمیت است که این روش استاندارد علی رغم شباهت هایی نباید با روش استاندارد ای ASTM D4206که یک آزمون سوختن باز در دمای 49 درجه سانتیگراد است، اشتباه گرفته شود.
