HTLV-I اولین رتروویروس انساني است كه در سال 1979 میلادی شناسایي شد. دو سال پس از آن HTLV-II نیز شناسایي شد. در حال حاضر بین 15 تا 20 میلیون نفر در سطح جهان به این ویروس ها آلوده هستند. HTLV-I در برخي مناطق شمالي ایران نیز شایع مي باشد. انتقال ویروس عمدتا از راه تماس جنسي، شیردهي، انتقال خون، پیوند و سرنگ آلوده مي باشد. پس از ورود ویروس به بدن، گسترش عفونت تنها از طریق تماس سلولي و سیناپس های ویروسي صورت مي گیرد و به همین دلیل پیشرفت بسیار كندی داشته و نشانه های بالیني و عوارض عفونت حدود 20 تا 50 سال پس از آلودگي اولیه ظاهر مي شوند. HTLV-I عمدتاً موجب لوسمي یا لنفوم و میلوپاتي (myelopahty) و HTLV-II بیشتر باعث عوارض ملایمي در سیستم عصبي و یا عفونت مزمن ریوی مي شود. پیشرفت بیماری و آسیب های حاصله تا حدی وابسته به تیتر ویروس مي باشد; لذا تعیین تیتر ویروس مي تواند در مدیریت بیماری موثر باشد. كیت حاضر امكان بررسي نمونه جهت تشخیص و تعیین تیتر HTLV-I و نیز تعیین تیتر سلولي نمونه بر اساس ژن آلبومین را به روش Real-Time PCR فراهم مي كند. ژن آلبومین همچنین كیفیت استخراج نمونه را نشان داده و از گزارش منفي كاذب جلوگیری مي كند. در حال حاضر روش Real-Time PCR در مقایسه با سایر روش های ارزیابي میزان ویروس، دارای بیشترین حساسیت و وسیع ترین دامنه اندازه گیری میباشد. در این روش با استفاده از پروب های فلورسنت مي توان محصول واكنش را بررسي نمود. بر همین اساس مي توان تعداد ویروس را در نمونه مورد بررسي تعیین نمود بدون این كه پس از پایان واكنش نیاز به انجام مراحل بعدی باشد. با توجه به این كه در این روش نیازی به بررسي محصول PCR وجود ندارد، امكان ایجاد آلودگي نیز به لحاظ تئوری وجود نخواهد داشت.
