تیتانیک اسید Titanic acid ، اسیدی نه چندان نام آشنا اما پرکاربرد در صنایع و کارخانه جات های مختلف با روش هایی متفاوت در هر کدام می باشد . نام دیگر این اسید تیتانیوم هیدروکسید می باشد که به دلیل وجود گروه های هیدروکسیل یا همان OH این اسم را روی آن گذاشته اند که معمولا اینگونه است که تیتانیوم به عنوان اتم مرکزی قرار گرفته و گروه های هیدروکسیل با پیوند های کووالانسی به آن متصل می باشند . تیتانیک اسید اسم های متنوعی دارد که با توجه به پیشوند های اسمی آن می توان به متاتیتانیک اسید ، اورتوتیتانیک اسید ، پروتیتانیک اسید و ... اشاره نمود . این اسم گذاری ها بر اساس تعداد گروه های هیدروکسیل ها و نوع پیوند ها اساسا انجام می شوند . اما به طور معمول بیشتر از Ti(OH)4 یعنی اورتو تیتانیک اسید (دارای چهار گروه هیدروکسیل) با جرم مولی حدودا 116 گرم بر مول (تقریبا اسیدی سنگین وزن در میان اسید ها به حساب می آید) در صنایع مختلف استفاده می شود و متاتیتانیک اسید TiO3H2 بیشتر در تولید نمک های مختلف در واکنش با فلزاتی مانند سدیم ، پتاسیم ، آهن و ... کاربرد دارد . از تیتانیک اسید به دلیل قدرت پایین از دست دادن H+ که همان پروتون است به عنوان اسیدی ضعیف یاد می شود . این اسید معمولا ظاهری سفید و کریستالی دارد و باید این نکته را نیز گفت که این اسید نسبت به شرایط می تواند ساختار های کریستالی متفاوتی مانند اکتاهدرال ، تریگونال و... را داشته باشد که از طریق روش های شناسایی متفاوتی مانند اسپکترومتری ICP ، اشعه های فلورسانس X و ... نوع ساختار قابل تشخیص می باشد .
