سابرو دکستروز آگار یک محیط کشت انتخابی است که برای جداسازی درماتوفیت ها، قارچ ها، مخمر ها و باکتری های فیلامنتوس مانند نوکاردیا به کار برده می شود. pH اسیدی این محیط (حدود 5) از رشد باکتری ها جلوگیری می کند و امکان رشد مخمر ها و قارچ های رشته ای را فراهم می کند.
TCBS آگار یا تیوسولفات-سیترات-بایل-ساکاروز آگار یک نوع محیط کشت جامد انتخابی می باشد؛ که برای جداسازی انتخابی ویبریو کلرای و سایر انتروپاتوژن های ویبریو (به جز Vibrio hollisae) در ماهی، غذاهای دریایی و نمونه های بیولوژیکی با منشاء حیوانی استفاده می شود.
محیط سالمونلا شیگلا (SS) آگار یک محیط متوسط انتخابی و افتراقی برای جداسازی ، پرورش و تمایز گونه های سالمونلا است که در برخی از گونه های Shigella spp. SS Agar اصلاح شده Deoxycholate Citrate Agar می باشد. این محیط در واقع برای آزمایش نمونه های بالینی و آزمایش غذا برای وجود سالمونلا استفاده می شود و توصیه نیز می شود .
محیط کشت DNAse Agar چیست؟ محیط کشت میکروبی DNAse Agar، یک محیط کشت جامد و افتراقی است. DNase (دزوکسی ریبونوکلئاز) یک آزمایش بیوشیمیایی است که برای تمایز موجودات زنده بر اساس توانایی آنها در تولید آنزیم DNase بکار می رود. به منظور تشخیص باکتری های مولد آنزیم DNAse مانند استافیلوکوک های بیماری زا و سراشیا بکار می رود. DNase آنزیمیست که توسط تمام نژاد های استافیلوکوک اورئوس ساخته می شود. اما فقط 25 درصد از نژاد های استافیلوکوک کواگولاز منفی می توانند این آنزیم را تولید کنند. آنزیم DNase در برابر حرارت مقاوم است و آنزیمی خارج سلولی محسوب می شود. این آنزیم DNA را به واحد های کوچکتری به نام نوکلئوتید تجزیه می کند و نوع باکتری شناسایی می شود. اولین بار جفری، هالتمن و جوز DNA را در یک محیط کشت عمومی با آگار ترکیب کردند. در سال 1958 دی سالو ارتباطی بین کواگولاز و فعالیت DNAse دید. در سال 1969 اسمیت و همکارانش فرمولاسیون را با اضافه کردن تولوئیدن و کریستال ویوله تغییر دادند. ویژگی ها : توانایی حمله به پیوندهای DNA و شکستن آنها نوعی آنزیم خارج سلولی مقاوم به گرما و حرارت