مَک‌کانکی آگار (MacConkey agar) یک محیط کشت میکروبی انتخابی و افتراقی برای باکتری‌ها است که برای جداسازی انتخابی باکتری‌های گرم منفی و باکتری‌های دستگاه گوارش (معمولاً در مجرای روده) و تمایز آن‌ها بر اساس تخمیر لاکتوز طراحی شده‌است.

محیط کشت MHA توسط مولر و هینتون در سال 1941 برای جداسازی گونه های بیماری زا نیسریا ساخت و توسعه داده شد. امروزه ، این روش معمولاً برای آزمایش حساسیت معمول میکروارگانیسم غیر سریع توسط تکنیک انتشار دیسک Kirby-Bauer استفاده می‌شود.

آگار نوترینت (به انگلیسی: Nutrient agar )، نوعی محیط کشت میکروب‌شناسی است که برای رشد باکتری‌هایی که مشکل پسند نیستند، بکار می‌رود. این محیط حتی در دماهای بالا نیز جامد است. باکتری‌ها بر روی سطح محیط رشد می‌کنند و کلنی‌های کوچکی را تشکیل می‌دهند.

سابرو دکستروز آگار یک محیط کشت انتخابی است که برای جداسازی درماتوفیت ها، قارچ ها، مخمر ها و باکتری های فیلامنتوس مانند نوکاردیا به کار برده می شود. pH اسیدی این محیط (حدود 5) از رشد باکتری ها جلوگیری می کند و امکان رشد مخمر ها و قارچ های رشته ای را فراهم می کند.

TCBS آگار یا تیوسولفات-سیترات-بایل-ساکاروز آگار یک نوع محیط کشت جامد انتخابی می باشد؛ که برای جداسازی انتخابی ویبریو کلرای و سایر انتروپاتوژن های ویبریو (به جز Vibrio hollisae) در ماهی، غذاهای دریایی و نمونه های بیولوژیکی با منشاء حیوانی استفاده می شود.